GEWOON IK. RICHARD.

Het is een voor mij bijzondere maand. Onlangs heb ik een nieuw liedje uitgebracht, Voorbij. Bijzonder, omdat ik een jaar terug niet zeker wist of ik door zou gaan met zingen en liedjes maken. Het is mooi om te doen, maar ook hard werken voor… Ja, voor wat eigenlijk? Tijd voor reflectie.
              En nu is daar dan toch een nieuwe single: Voorbij. Voor het eerst een release onder mijn eigen naam. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik hou van zingen, liedjes maken en opnemen. En ik hou van optreden, af en toe. Op een mooie locatie, voor aandachtig publiek dat houdt van kleine luisterliedjes, poëtische teksten, verhalende portretten over gewone mensen met allemaal hun eigen butsen en deuken. Mensen die zich een weg door het leven stuntelen, met hopelijk op zeker moment plotseling een zonnig vergezicht.
           Eerder dit jaar gaf ik een tamelijk spontaan optreden. Ik zong een aantal liedjes van eigen hand, begeleid op de vleugel door een goede bekende, Hjalmar Rosing. Een klein en ontspannen optreden op een sfeervolle locatie – de Westvestkerk in Schiedam - voor aandachtig publiek. Ik kreeg vleugels, voelde me ontspannen en dacht: ik kan het nog. Er volgde luid applaus. Een aantal weken later werd ik gebeld door iemand uit het publiek. Of ik volgend jaar een concert zou willen geven in een cultureel kerkje in Brielle. Een concert dat aansluit bij hun jaarprogramma: Wat bezielt jou? Wat een mooie vraag, dacht ik. Na een jaartje reflecteren weet ik het antwoord wel. Dus ik zei ja.
           Voor je het weet sta je dan in een huisstudio een aantal liedjes op te nemen, waaronder Voorbij. Want ik voel een kleine uitdaging: meer naar buiten treden onder eigen naam. Gewoon ik. Richard.
           Het is dus nog niet voorbij. Met onder andere een vermelding op de officiële site van de Nederlandse Top 40 als zijnde een van de opvallendste nieuwe releases van die week, wordt het liedje in ieder geval – hoe minimaal ook - opgepikt.

Richard